Oyuncakçı Amca
OYUNCAKÇI AMCA
(çokça oku )
Oyuncakçı amca,
Ne çok oyuncakların var;
Top, tank, tüfek, tabanca...
Gövdem titriyor,
Onlara bakınca!
Ne olursun oyuncakçı amca,
Bundan böyle bizlere,
Oyuncak tüfeklerin yerine,
Ak yelkenli bir gemi,
Bir de süslü bebekler getir;
Unutma emi?
Sonra oyuncakçı amca,
Senden aldığım tüfekleri,
Bozarak onlardan kuş yaptım.
Bana kızmazsın değil mi?
Abdülkadir BULUT
KARMA ŞİİRLER Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gecede Düş Fırtınası
geceyle gelen bu sükûnetin hayallerime sinen,
fikrimi sindiren gerçekliğiyle,
her günün hançerlendiği bu vakitlerde buluşmaktan yorgun artık yüreğim,
aydınlık bir gün,
hiçbir gizemi olmayan bir kadın gibi
yatınca karşıma sereserpe güzelliğiyle
olabildiğince kişiliksizleşiyor gözlerimle karşılaşan tüm nesne...
gece büyüsünün bulaştığı duygular,dönünce kendi özüne
acıtan,yakartan sözcüklerin mimarı oluyor bir anda insan.
gecelerde...
her çıt sesinde kara bir elin arkasından uzandığını
tahayyül eden küçük ve ürkek bir yüreğin sahibi oluyorum bazen
sevdaya kurban bir pervane gibi mum ışığında dönüyorum bazen
özlemlerim önümden tabur tabur geçerken
hayale 'DUR'demek yetmiyor bazen
geceler...
düşlerimi ateşe verdiğinde
gözlerimden damlayan yağmur söndürmeye yetmiyor
geceler...
tekliğimi yüzüme acımasızca vurunca
yüreğimin sol yanındaki boşluk birden ağırlaşıyor...
gecelerin birinde AŞK,
gümüş kuşların göğü süslediği,
yalnızlığın beni bırakmayacağına yeminler ettiği,
iki kat kara boyanın atıldığı,
özüme yerleşen intizara inat,
yüzümde belirginleşen hüznün
çizgilerini silmeye gel.
yokluğun acısıyla kararan gönlümü
kendi rengin beyaza boya aşk.
kızıl hançeriyle vurunca gözlerimin akını gece
kan dolan gözlerime
hilalleşip vursan o an
memleketim kadar yüce olacaksın gönlümde aşk...
İBRAHİM ÇALIŞ
SAVRAN İLKÖRETİM OKULU
GÖLBAŞI/ADIYAMAN
TÜRKÇE ÖĞRETMENİ
KARMA ŞİİRLER
Kimsesizler Sokağı
Yürüyorum, sokağın ortasında
Yavaş yavaş hava kararıyor.
Yürüyorum kimsesizler sokağında,
Herkez bana bakıyor.
Burası kimsesizler sokağı,
Hepimiz tek birşey istiyoruz.
Kalbimizde bir hüzün,
Tutunacak bir dal arıyoruz.
Burası kimsesizler sokağı,
Birçok aynı noktamız var.
Ama en büyük noktamız,
Anasız babasız olmamız.
Yürüyorum kimsesizler sokağında,
Güneş çoktan battı bu sokakta.
Şimdi sokağın bütün sakinleri uyumakta,
Yarının getirecekleri umuduyla.
İşte yeni bir sabah daha,
Kimsesizler sokağında.
Yine düştük yollara,
Kimsesizler sokağında.
Enes çakır
KARMA ŞİİRLER
Mehmet Toprak Oldu
Yokluktu, yoksulluktu Anadolu!
Bozkırın orta yerinde bir çocuk doğdu…
Adı Mehmet oldu.
O şehit oğluydu. Daha doğmadan yetim oldu!
Anası kaptı Mehmet’i, Koştu!
Tarlada ırgat oldu.
Eski bir yorgana sardı Mehmet’i, toprağa koydu.
Gün oldu meme emdi; karnı doydu, gözü doydu.
Gün oldu; aç kaldı, susuz kaldı.
Gün oldu, toprak onun yatağı oldu.
Mehmet toprağın üstünde kırk günlük bebek oldu.
Yağmur yıkadı yüzünü, ayaz kuruttu ellerini,
Güneş kararttı tenini…
Mehmet’in aklı erer oldu,
Babasını sordu.
Dedi anası, şehit oldu!
Gövdesini toprak yaptı, vatana kattı!
Senin baban toprak oldu!
Mehmet’in aklı ermedi.
Babası nasıl toprak olurdu?
Gün geldi, Düşman Çanakkale’ye geldi.
Toprak! Dedi.
Mehmet’in yaşı on yedi…
Toprak benim babam dedi, vermem dedi!
Mehmet, Mehmetçik oldu.
Anası onu son kez doyurdu.
Koştu Çanakkale’ye, Mustafa Kemalin askeri oldu!
Gün oldu; karnı doydu, gözü doydu.
Gün oldu; aç kaldı, susuz kaldı.
Gün oldu toprak onun yatağı oldu
Mehmet toprağın üstünde kırk günlük asker oldu!
Yağmur yıkadı yüzünü, ayaz kuruttu ellerini,
Güneş kararttı tenini…
Mehmet’in aklı erdi, hatırladı,
Babasının gövdesini toprak yaptığını; anladı,
Babası nasıl toprak oldu?
Mehmet, Mehmetçik oldu!
Çelik oldu, duvar oldu, ÇANAKKALE GEÇİLMEZ OLDU!
Ateş kustu düşman, mermi kustu, bomba kustu…
Durdu Mehmet, çöktü dizlerinin üstüne.
Kan vardı göğsünün üstünde!
Alnını toprağa koydu,
Toprak kan oldu!
Yattı toprağın üstüne, kırk günlükken yattığı gibi…
Tuttu toprağı, kırk günlükken tutuğu gibi…
Mehmet toprak oldu!
Toprağa renk oldu!
Bitki oldu, yaprak oldu!
Bayrağa kırmızı oldu!
Gelin kızın halısında boya oldu, desen oldu!
Koyuna kuzuya çimen oldu, yün oldu, iplik oldu!
Ustanın elinde çanak oldu, çömlek oldu!
Aşığın dilinde türkü oldu…
İki yüz elli bin Mehmet şehit oldu!
İki yüz elli bin Mehmet toprak oldu!
Toprak bize VATAN oldu!
Fikret TUNÇ
KARMA ŞİİRLER
