Bir iyisin, bak bir de kötü.
Nedir bu, yüzündeki örtü?
Kaldır o, gizleyen maskeni.
Olsun yüzde, gerçek görüntü.
Yalanı ve dolanı bırak.
Konuşunca gelmesin, tırak.
Sen sen ol, oynama kimseye.
Yoksa bak, halin, acımtırak.
Dışı seni, içi ben yakar.
Bu dünyada, olma riyakar.
İnsanlarda, güven ölürse.
Kimse olmaz, sana vefakar.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Her yerde kutu kutu evler.
Çeşit çeşit cam pencereler.
Kimbilir ne yaşamlar vardır.
Acı tatlı anılar vardır.
Yol üstünde bak, kat kat evler.
Yolları kesmiş, sanki devler.
Öğrenci odasında ışık.
Belli, yapılıyor ödevler.
Köy evleri, olur sıcacık.
Kapıları olur, kısacık.
Samimidir orda insanlar.
İbret alınası yaşamlar.
Bu evler de var, ne öyküler.
Yaşar, şehirliler ve köylüler.
Vardır, iyiler ve kötüler.
Gizli kalır, tüm hikayeler.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Çay, insan ruhunun içeceği.
Biliriz biz, doğru seçeneği.
Sıcak, demli bir çay, baş tacımız.
Bu, toplumumuzun geleneği.
Kan kırmızı rengi, buruk tadı.
Her sohbette, anılıyor adı.
İçmezsek sesimiz, kesik kesik.
Durma hemen, sende, çay koy hadi.
Soğuk günlerde, o çok içilir.
İçecekler içinden, seçilir.
Hafiften, yavaş yudumlanınca.
Çay, İnsanı kendinden geçirir.
Strese mi girdin? Bir çay demle.
Kalmasın işin, gamla, elemle
Sen sen ol, hiç vazgeçme o çaydan.
Çay vereni, saygıyla selamla.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Terketmek kolaydır, zor olan, kalmak.
İş, gönül kırmak değil, gönül almak.
Mücadele, aşkın, doğasında var.
Amaç, seninle, bir hedefe varmak.
Aşkımı yok sayma, beni incitme.
Sebepsiz yere, hiç, bırakıp gitme.
Umutlar, aşkları, diri tutarmış.
Çoğalacağına, azalıp, bitme.
Herşey, ama herşey, senin elinde.
Gerek sözlerinde, gerek, dilinde.
Eğer, aşka inancın, varsa halen.
Kaybolmak var, senle, sevda selinde.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL