Şah Damarımızdan Bize Daha Yakınsın
Sen’den uzak kalınmaz,
Sen’siz nefes alınmaz,
Sen tek ilahımızsın,
Yaratanımızsın,
Şah damarımızdan bize,
Daha yakınsın.
Yokken var edensin,
Cansıza can verensin,
İşitensin, görensin,
Sen her şeyi bilensin,
Şah damarımızdan bize,
Daha yakınsın.
Ağlatan, güldürensin,
Diriyi öldürensin,
Ölüyü diriltensin,
Sonsuz kudret sahibisin,
Şah damarımızdan bize,
Daha yakınsın.
Resul’ü gönderensin,
Kur’an’ı indirensin,
Yolumu gösterensin,
Tek hidayet verensin,
Şah damarımızdan bize,
Daha yakınsın.
Hastalık da musibet de
Her biri derman derde,
Temizlersin günahlardan,
Tek şifa veren Sen’sin,
Şah damarımızdan bize,
Daha yakınsın.
Rahmetini indirensin,
Gözyaşımı dindirensin,
Hikmete erdirensin,
Her şeyin tek sahibisin,
Şah damarımızdan bize,
Daha yakınsın.
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Tek İsteğim Sen
Ey zifiri karanlıkların ışığı!
Ey kimsesizlerin kimsesi!
Ey sessizlerin gür sesi!
Ey bütün ilimlerin şehadet ettiği!
Ey bütün varlıkların anlamı!
Ey başlangıcı olmayan sonsuz!
Doğrudan Kur’an’a muhatap
Olduğum gün ayan,
Ne dilim tutuldu,
Ne de kalemim bir an,
Enbiya ile dost oldum,
Lütfettin ulvi bir beyan.
Ey Semî’-i Mucîb-i Rahim!
Sonsuz rahmetinedir hasretim,
Visal meleğindedir gözlerim,
Vatan-ı aslime davet beklerim,
Her şiirim Sen’sin,
Her dizem Sen,
Ey Vedûd-u Veliyy!
Ey Vâfi-i Kuddûs!
Her isteğim Sen’den,
Ama tek isteğim Sen,
Davet listesine
Beni de ekletsen!
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Öleceğim Bir Gün Ben De
Ölüm haktır,
Kaçış yoktur,
Her nefis tadacaktır,
Ruh bedenden çıkacaktır.
Bir gün kapı çalınacak,
Vakt-i ömür son bulacak,
Melekü’l-Mevt uğrayacak,
O, görevini yapacak.
Gördüm vefat var bir evde,
Ağlıyorlar dört bir yerde,
Göz yaşları dönmüş sele,
Sanki gidişi nereye?
Öleceğim bir gün ben de,
Ağlamayın hiçbir yerde!
Düğünümdür! Düğünümdür!
Sevgili’ye dönüşümdür.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Hiç Rabbe Küsülür Mü?
Ey insan!
Nedir seni uzak tutan,
Sana her an tuzak kuran,
Secdeden alıkoyan?
…
Nefsini görme üstün!
Yoksa Rabbine mi küstün?
…
Peki neden küstün?
Bir hiçken, yok iken
Seni var ettiği için mi?
Taş yapmayıp,
Bitki yapmayıp,
Hayvan yapmayıp,
İnsan olarak yarattığı için mi?
Sana gözler, kulaklar
Dil ve dudaklar
Eller, ayaklar
Akıl ve kalp verdiği için mi?
Sana iştihalı bir mide verip,
Yeryüzünü de sofra gibi serdiği için mi?
Gözüne renkler âlemini,
Kulağına sesler âlemini,
Diline tatlar âlemini,
Bir sofra gibi serdiği için mi?
Hastalandığında şifa bulasın diye,
Yeryüzünü bir eczane suretinde yarattığı için mi?
Sevgiyi halk edip,
Sana da sevme kabiliyeti verdiği için mi?
Kâinatı bu derece sanatlı yaratıp,
Hizmetine sunduğu için mi?
Kâinatı bir saray gibi halk edip;
Güneş’i lamba,
Ay’ı kandil,
Yıldızları mumların yaptığı için mi?
Bu saraya çiçekleri halılar gibi serdiği için mi?
Peygamber gönderip, eğriyi doğruyu öğrettiği için mi?
Sana ebedi bir hayat lütfedeceği için mi?
Saymakla bitiremeyeceğimiz daha nice ihsan…
Secdeyi gerektirmiyor mu ey insan?
“Haklısın, secde edeceğim
Bu nimetler karşısında nankör olmamak için.”
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN
