Şahika Şiiri

Yolcusu Olmuşsun Kendi Kendinin

Yarından ümitsiz, geçmişe küskün

Yolcusu olmuşsun kendi kendinin.

Sen “ümit varsın” ya, hayatta baskın

Yolcusu olmuşsun kendi kendinin.



Akıl tımarhane, gönül serseri

İrade itenek ileri geri

Ruhuna haydi “ol” dendikten beri

Yolcusu olmuşsun kendi kendinin.



Düşmüşsün ardına bitmiyor sürek

Kaderin bu senin, söze ne gerek

“Hep benleştik, hep yalnızız” diyerek

Yolcusu olmuşsun kendi kendinin.



Dünya gurbetinde, Hadımköy’desin

Göçmen kuşu musun, acaba nesin?

Kendin bildiğinden beri böylesin

Yolcusu olmuşsun kendi kendinin.



Âlem yaratıldı dendi yolculuk

Gökyüzünden yere indi yolculuk

Üzülme hayatın kendi yolculuk

Yolcusu olmuşsun kendi kendinin.



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ

Aman Ha!

Kulak ver sözüme, mazluma dikkat

“Kurban olum” deme kırılır, aman!

Gönül kırmak yasak, cezası kat kat

Sabır et köpüren durulur, aman!



Mazlumda gönül gül, yeşerir, solmaz

Mazlumun duası havada kalmaz

Mazlumu ezenin ahiri olmaz

Gün olur düz yolda yorulur, aman!



Ayırtmak da lazım samanı saptan

Suçlamak doğru mu herkesi hepten

Yoksa kurtuluş yok, cezadan, ipten

Önyargıyla nere varılır? Aman!



Haklı olduğunuz yer yok mu? Vardır.

Bu durum da zaten adama ardır

Mümin ki dostuna sadıktır, yardır

Günahı sevabı sorulur, aman! .



Hisse almalısın dediklerimden

Yoksa bağış olmaz Yüce Kerim'den

Yaraladın beni birkaç yerimden

Nasıl bu vaatte durulur, aman! .



Ben biri söylerim, sen bini anla

Hedefe varılmaz ithamla, zanla

Kanı yıkarlarsa mutlaka kanla

Muhakkak gönüller darılır, aman! .



Kaçış yok hesaptan, kulluktan öte

Gönül mümin yaşar bolluktan öte

Bir yol açılır ki yolluktan öte

Mizan terazisi kurulur, aman! .



Bir deliden bin ders almazsa insan

Gün olur ki olur yer ile yeksan

Ben bana söylerim, anla be Hasan

İnsan ta beyninden vurulur, aman! !



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ

Deyişme Ll (Nasip)

Dedim:

Bir vâsi kalp işte, dünden tekleme

Kötü bir şey yazmam, sakın bekleme

Söze başka başka mana yükleme

Arsızlar içinden gelmekte nasip



Dedi:

Kalbin mi tekliyor, böbrek mi çürük?

Mide mi gaz yapar, ciğer mi körük?

Dizin mi dermansız, dilin mi yürük?

Nefesin daralır gülmekte nasip.



Dedim:

Kalbin teklemesi sözün gelişi

Söyledim ki olsun yüzün gülüşü

Benim ki sıradan çingene işi

Sözün esrarını bilmekte nasip.



Dedi:

Yaradan dert belâ vermesin başa

Beni ihmal etme, ömrünce yaşa

Artıyı eksiyi tutarsan taşa

Yumruları tek tek dilmekte nasip.



Dedim:

Çok veren elleri aza çıkarmaz

Kafamda pişirir boza çıkarmaz

Allah bu niyetle yaza çıkarmaz

Aksi niyet ise çelmekte nasip.



Dedi:

Yaza çıkar ise, şayet yolumuz

Hasret giderecek sağ ve solumuz

Sarılırsa özlem ile kolumuz

Dizinin dibinde ölmekte nasip.



Dedim:

Artıyı eksiyi hesap eylesem

Zarara uğrarım kârdayım desem

Sen kızarsın senin gibi söylesem

O zaman sızıyı silmekte nasip



Dedi:

Çok veren gönülden, tutmalı ölçü

İstemem arada olmasın elçi

Kırıksa niyetler, bağlıysa alçı

Bir sana bir bana bölmekte nasip.



Dedim:

Hayıflan, naza çek, yan yana yana

“Fırsatı ganimet” demem ki sana

Aksini söylesem gülersin bana

Çölde kırbaları delmekte nasip.



Dedi:

Delinsin kırbalar sızsın suyunu

Felek murat etsin bozsun oyunu

Gayri terk eder mi huylu huyunu

İkiyi bir edip ilmekte nasip.



Not: Bu bir ortak çalışmadır.



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ