Sultanım...
SULTANIM...
Hasretim dağlar gibi; özlemim derya misal
Ersem yar iklimine... o an, cennete visal!
O mübarek köyüne varsaydım boynum bükük
Hediyem günahlarım; sırtımda kambur büyük
Yüzler sürsem izine, aksın gözyaşım sel sel
Kalbimi teskin eder; uzanıp gaybî bir el
Varlığın varlık sırrı; cezben meczûp eyledi...
Ben kim? kıymet bilmek kim? Aşkından olsam deli!
Sana medhiye yazmak... ben bunu beceremem
Lakin hasretin hicrân; özlemin bitmez elem!
Misk-u amber halt etmiş, duysa idim kokunu
Değişmem dünyalara köyünün tek tozunu
Varsam; yeşil kubbene, girsem bâb-u selam'dan
Andan sonrası haldir, tâkat bitti; kelamdan...
Cezbe hâli sorgusuz! Lâkin, edeb; Emr-i Hakk
O mübarek iklimde, her an nurlu bir şafak!
Ötesinde dil durur, ten tınmaz batsa inne!
İşte matlûp bu ola! Gönülde mutmainne!
Mehmet Ali KULAT -1988
Mehmet Ali KULAT Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bir Velinin Kapısında...
Aslanlara hükmeder...
Keneflerdeki fare
Yahudi sultasında...
Tüm dünya kare kare
Beyt-i Makdîs-i gördüm...
Tutuldum âhûzâre
Bosna’dan Türkistan'e
Mahzun bakan gözlere...
Baktım ümmetin hâli
Heryanı dert yekpare
Kötülüğü emreder
Kula nefs-i emmâre
Gönüller Hakk’tan uzak...
Yürekler yare yare
Mâna ve rûh komada...
Her yana hakim para
Özünden uzak mü’min
Dolaşıyor avâre...
Bir Velî'ye danıştım
Dedim buna ne çare...
Müracaat et! buyurdu
Her işte Peygambere
...Ve yapmamı buyurdu
Kur'an'la istişâre!
Silkinmeli kalkmalı
Olmamalı biçare...
Yepyeni bir diriliş!
Bahar için emâre!..
Mehmet Ali KULAT
Bu Gece...
Tefekkür ufkunda daldım bu gece
Ayaklarım bağlı... koşar yürürüm
Aşk halkasın tuttum, yığıldım kaldım
Gözlerim kapalı... lakin görürüm
Dilimde zikrullah, kalb ona uyar
İlahi bir renk ki her yanı boyar
Gördüğüm ne ola? Nere bu diyar?
Akıl uçtu gitti... ben düşünürüm.
Nedir bu? ne iştir? Şaşırdım kaldım
Şu anki zamandan öteye daldım
İlmim aciz kaldı... onu da saldım
Mağrur başım yerde, hep sürüm sürüm.
Mülk O'nun, Mâlik O! Gerisi hep boş
Hissim allak bullak, duygularım hoş
İçmedim ve lakin olmuşum sarhoş
Varlığa kör oldum... O'nu görürüm.
Bu gece ruhumun dolduğu gece
Yalnızca O kaldı, sade bir hece
Herşeyin sahibi mutlak bilmece
Dilerse yaşarım... öl der, ölürüm.
Mehmet Ali KULAT
Af Kapısı...
Her zerresi bir âlem, dokunmuş kanaviçe
Yoklukta varlık sırrı, gündüzden çıkar gece!
Kainat kitap gibi; her satırı Hakk derken;
Kapadım gözlerimi, her şey; dönüp bak! derken;
Senin mülkünde sana âsi oldum suçluyum...
Bozulmuş her tövbede; nefsimin mahkumuyum
Zaman ihtiyarlıyor, Kur'an gençleşen rehber
Varlığının dellâlı; haykırmakta Peygamber!
Lakin sağır kulağım; hakikatten çok uzak...
Şeytana zebûn ruhum, kalbimi kapmış tuzak
Mülk senin, Mâlik sensin, üstelik Hâlik sensin
En alenî olanla... en gizliyi bilensin!
Seversin kullarını, afv-u saffı seversin!
Duâ edin ki Bana; cevap vereyim dersin;
Rahmeti engin Rabbim! fazlına sığınmışım...
Açmışım ellerimi; şefaatçi gözyaşım...
Gecenin seherinde; seven sevdiği ile...
Hemhâl olurken bütün, bu mücrîm geldi dile!
Zerrât-ı kâinatın adedince pişmanım!
Söyle affeylemezsen kime gidem Sultanım?
Mehmet Ali KULAT
