Aramıyordun onu, sormuyordun…
Ayrılmıştın ondan, niyetin kötü değildi belki,
Sadece bunalmıştın, uzak durmak istiyordun…
Arıyordu, açmıyordun, mesaj atıyordu her gün,
Cevaplamıyordun…
İşi uzatmayacaktın aslında ama
Sonra karar değiştirdin.
Seni seviyordu, âşıktı biliyordun…
O yüzden önemsemiyordun pek fazla…
Bir ara mesajlarını kesti.
Yokluğunu fark etmedin bile…
Sonra sana bir haber geldi :
“O öldü” !
Duydun, ilk önce inanmadın
“Yok be” dedin…
Ama merak da ettin, mesaj attın, cevap yok…
Aradın, ulaşamadın…
Soruşturdun biraz, gerçekten de doğruymuş…
“O” artık yaşamıyormuş!
Birden gözlerin doldu… Kalbinde bir sancı başladı…
Bir baktın ki hıçkırıklarla ağlıyorsun…
Onun yokluğunu fark etmiştin…
Aslında seviyormuşsun, neden ayrılmışsın!..
Sorup duruyorsun kendine,
Cevap bulamıyorsun kalbinde…
Ama her ne kadar göremese de
Onun istediği olmuştu sonunda!
Artık unutmayacaktın onu,
Unutamayacaktın asla!!!
Tuğçe BAŞOL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Hangi şiirim anlatabildi ki duygularımı
Gözyaşlarım kadar gerçekçi?
Hangi şarkı karşılayabildi
Hıçkırıklarımın samimiyetini?
Ve hangi gülen yüzüm sulu gözlerim gibi
Seni ne kadar sevdiğime ikna edebildi?
Asıl şimdi soruyorum!
Hangi gözyaşı seni bana getirebildi ki…
Gör! İşte böyle imkansızsın!
Tuğçe BAŞOL
Bembeyaz açılan sayfaLarıma her gün yeni bir nokta yapıyorlar…
Kağıtlarım kararıyor yeniden
KurtuLamıyorum geçmişimden…
Kağıdı söküp atmak kolay geliyor aslında…
Ama ben atamıyorum, kıyamıyorum kimseye…
O noktaları silmeye çalışıp devam etmek istiyorum
Ama olmuyor…
Aklıyorum paklıyorum kendimi
Ama yine olmuyor…
Hergün başka bir yerden çıkıveriyor karşıma kandığım oyun !
Her yeni günümde huzurla kalkmama engel oluyor!..
Yeni aşkıma, yeni sevgime alet oluyor.
Yanımda olmasa bile hayatıma karışmaya devam ediyor.
Ortadaki suçlu ben miyim ?
Sadece inanmak mıydı suçum…
Bunun cezasını mı ödüyorum ?
Bilmiyorum…
Ve ben noktaları siLmeye calışıp,
Dileğimi bile tutmaya fırsat verilmeden
Mumları üflemeye devam ediyorum…
Tuğçe BAŞOL
Sevmek… Zor geliyor! . .
Üzmeye hakkım yok kimseyi!
Sen anlamayacaksın bu cümleyi,
Çözemeyeceksin belki;
Tıpkı beni anlayamadığın, çözemediğin gibi!
“Bencilin teki” oluyorum yavaş yavaş gözünde,
Sana bekle, sabret demeye de yok yüzüm…
Çaresiz misin? Dayanamıyor musun ?
Beni neden hiç düşünmüyorsun?!
Gün geçtikçe birilerinin canını yaktığımı bilmek
Kolay mı ?
Bu kalp yoruldu artık, bu beden yıldı
İçimdeki sonsuzluk tükendiii !
Yeter artık ızdırabın…
Sana döndüğümde yine acı çektirmeyeceğime
Bir inansam… Tek saniye durmam !
Senden sadece şunu isteyeceğim
Benim aşkımı benden dilenme,
Allah’tan dile…
Bütün kalbinle…
Tuğçe BAŞOL