Sevmek… Zor geliyor! . .
Üzmeye hakkım yok kimseyi!
Sen anlamayacaksın bu cümleyi,
Çözemeyeceksin belki;
Tıpkı beni anlayamadığın, çözemediğin gibi!
“Bencilin teki” oluyorum yavaş yavaş gözünde,
Sana bekle, sabret demeye de yok yüzüm…
Çaresiz misin? Dayanamıyor musun ?
Beni neden hiç düşünmüyorsun?!
Gün geçtikçe birilerinin canını yaktığımı bilmek
Kolay mı ?
Bu kalp yoruldu artık, bu beden yıldı
İçimdeki sonsuzluk tükendiii !
Yeter artık ızdırabın…
Sana döndüğümde yine acı çektirmeyeceğime
Bir inansam… Tek saniye durmam !
Senden sadece şunu isteyeceğim
Benim aşkımı benden dilenme,
Allah’tan dile…
Bütün kalbinle…
Tuğçe BAŞOL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
İçimdeki umudu gözlerindeki gülümseme sağlamıştı bir anda…
Hep bastırdığım, sözde unutmaya çalıştığım duygularım tekrar kavuşmuştu Ruhuna…
Anlık da olsa yüzümde bir tebessüm ışıldamıştı…
Bir umuttu sadece işte…
Küçük ama güzel bir yanılgı…
Bu saniyeler uzun yıllara dönüşsün diye neler vermezdim bilirsin aslında,
Ama neyse…
Benim sevimsiz hayallerim yine gömüldü kalbime…
Tuğçe BAŞOL
Sevmek… Zor geliyor! . .
Üzmeye hakkım yok kimseyi!
Sen anlamayacaksın bu cümleyi,
Çözemeyeceksin belki;
Tıpkı beni anlayamadığın, çözemediğin gibi!
“Bencilin teki” oluyorum yavaş yavaş gözünde,
Sana bekle, sabret demeye de yok yüzüm…
Çaresiz misin? Dayanamıyor musun ?
Beni neden hiç düşünmüyorsun?!
Gün geçtikçe birilerinin canını yaktığımı bilmek
Kolay mı ?
Bu kalp yoruldu artık, bu beden yıldı
İçimdeki sonsuzluk tükendiii !
Yeter artık ızdırabın…
Sana döndüğümde yine acı çektirmeyeceğime
Bir inansam… Tek saniye durmam !
Senden sadece şunu isteyeceğim
Benim aşkımı benden dilenme,
Allah’tan dile…
Bütün kalbinle…
Tuğçe BAŞOL
Bembeyaz açılan sayfaLarıma her gün yeni bir nokta yapıyorlar…
Kağıtlarım kararıyor yeniden
KurtuLamıyorum geçmişimden…
Kağıdı söküp atmak kolay geliyor aslında…
Ama ben atamıyorum, kıyamıyorum kimseye…
O noktaları silmeye çalışıp devam etmek istiyorum
Ama olmuyor…
Aklıyorum paklıyorum kendimi
Ama yine olmuyor…
Hergün başka bir yerden çıkıveriyor karşıma kandığım oyun !
Her yeni günümde huzurla kalkmama engel oluyor!..
Yeni aşkıma, yeni sevgime alet oluyor.
Yanımda olmasa bile hayatıma karışmaya devam ediyor.
Ortadaki suçlu ben miyim ?
Sadece inanmak mıydı suçum…
Bunun cezasını mı ödüyorum ?
Bilmiyorum…
Ve ben noktaları siLmeye calışıp,
Dileğimi bile tutmaya fırsat verilmeden
Mumları üflemeye devam ediyorum…
Tuğçe BAŞOL