Eğitim Sitesi

Utanıyorum Şiiri

Utanıyorum

Seneler geçti tükendim heyhat

İçerim karanlık içerim berbat

Hocama talebe üstaza evlat

Olmadım kendimden utanıyorum



Dünya yalan lafı yalan değilmiş

Eğilen ağaçlar yaşken eğilmiş

Kulplarım kırılmış dibim delinmiş

Dolmadım kendimden utanıyorum



Yolum düşmez oldu beyti mamura

Afyon karıştırdım una hamura

Nuri imanımı toza çamura

Buladım kendimden utanıyorum



Örnek aldım imrendim tağutları

Secde ettim Allah sandım putları

Yüreğimde fitne fesat otları

Yolmadım kendimden utanıyorum



Huşuyu kalp ile secdeye varıp

Ağlayıp sızlayıp hakka yalvarıp

Nolacak adem diye sararıp

Solmadım kendimden utanıyorum

Adem GÜLEÇ Şiirleri

  

Burhan AYDIN GOBEL SEN BERBATSIN YAV HASTA OLDUM SİİRLERİNE

İsmet keskin Gençlikte yaptıklarını anımsayarak nademet getiryor.son pişmanlık fayda vermez ama; yine de yanlışını anladığı için örnek bir davranıştır

Yazılan son 2 yorum gösteriliyor.

İçerikle ilgili 2 yorum yazılmış.

Benzer Adem GÜLEÇ Şiirleri:

Sis

Yıllar gelmiş geçmiş tükenmiş zaman

Düşününce biraz anlıyor insan

Ardından,içinde fırtına kopan

Yüreğimde düğümlenmiş ses kaldı



Herkes gelir gider gelenek böyle

Seneler yükünü bıraktın öyle

Sevin artık şevin gönlünü eğle

Çavuş gitti onbaşılar süs kaldı



Biz de senin gibi gitmek isterdik

Başvuruyu yaptık dilekçe verdik

Kimleri küstürdük kime ne dedik

Tayin hayal normal izin küs kaldı



Çırpındın kaç sene eğitim için

Bu olsa gerektir en büyük suçun

Bal veren ariya eziyet niçin

İnsanlarda çeşit çeşit his kaldı



Arkandan gülsekte şaka yapsakta

Gözümüz görmüyor bakıp dursakta

Kalpten göze akan seli tutsakta

Göz dayandı gönüllerde sis kaldı

Adem GÜLEÇ

Huzur

Rezil eder bir kem surat

Ne makam ne uzun hayat

Ne mal mülk nede saltanat

İlle huzur ille huzur



Kucağımda çocuklarım

Sözümü dinliyor karım

Bu dünyada bütün varım

İlle huzur ille huzur



Para dersen uçar gider

Makam mevki bir gün biter

Öz evladın rezil eder

İlle huzur ille huzur



Ne uşaktan yakınırım

Ne hırsızdan çekinirim

Bir Allah’tan sakınırım

İlle huzur ille huzur



Tuzsuz aşım dertsiz basım

Samimi arkadaşlarım

Çocuklarıma mirasım

İlle huzur ille huzur



Ne yanarım ne sönerim

Nede kadere söverim

Yatar kalkar şükrederim

İlle huzur ille huzur


Adem GÜLEÇ

Götür

Sıkıldım bunaldım boşlukta kaldım

En son gayretimle kapını çaldım

Kelbine özendim bâbâ dayandım

Tutuver tasmamdan beni de götür



Peşimde düşmanım boş emeklerim

Ensemde soluyor duyar titrerim

Elim kolum bağlı himmet beklerim

Diyârı hasmımdan beni de götür



Tarağın dudağı böldüğü yere

Dağların deryaya döndüğü yere

Sönmeyen ateşin söndüğü yere

Nemrûdî narımdan beni de götür



Bırakıp gidersen ölür giderim

Esfeli safilin olur giderim

Kerem et efendim nolur gideyim

Cerahat canımdan beni de götür

Adem GÜLEÇ

Utanıyorum Şiiri