Bak yine, yağıyor yağmur.
Temizlendi mi insanlar?
Ortalık oldu, hep çamur.
Yıkandı mı şu günahlar?
Her yağmur, bir arınmadır.
Tabiatın açısından.
Rab'dan gelen, bir rahmettir.
Anlayanlar bakımından.
Bak, yağmur olmasa idi.
Çorak çöllere dönerdik.
Mağfiret olmasa idi.
Yanan küllere benzerdik.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sen hastanedeyken,
Sanki birşeyin yoktu.
Günlerce iyileşemezken,
İçimi sardı bir korku.
Bize gerçek bir baba oldun.
Hep üstümüzdeydi gözün.
Kolunu kanadını gerdin.
Altın değerinde her sözün.
İnsan gibi insandın sen,
Küçüktüm, seni gördüm ben.
Sen örnek oldun hep bana.
Kurban olam seni yaradana.
Babam, babam canım benim.
Neredesin? hep seni özlerim.
Pencerde, yollarını gözlerim.
Nerede? O nasihat eden sözlerin.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Ben bir, köy öğretmeniyim.
Öğretirim, yavaş yavaş.
Ancak ben, pek azimliyim.
Cahalete, açtım savaş.
Ben, kara tahta başında.
Henüz, yirmi beş yaşında.
Öğrencilerim, umutlu.
Renk renk, çiçekler karşımda.
Masmavi, önlükleriyle.
Beyaz, yakalıklarıyla
Parlayan, o gözleriyle.
Öğrenmeye açıktılar.
Yazdım tahtaya, bembeyaz.
Demedim, soğuk ve ayaz.
Sobayı yaktım, soğukta.
Öğrettim her, bahar ve yaz.
Öğrenciler fakir, yoksul.
Hepsi bir umut, gelecek.
Ders dinlendi, usul usul.
Hepsi, meslek edinecek.
Ben bir, köy öğretmeniyim.
Ben aydınlığım, ışığım
Ülkenin, geleceğiyim.
Mesleğime hep aşığım.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Herkesten ve de her şeyden, kaçıyorum.
Kendimle, baş başa kalmak istiyorum.
Dönüyorum, bazen kendi iç dünyama.
Her şeyin, felsefesini yapıyorum.
Evreni ve de bizi sorguluyorum.
Bazen de, hep kendimi, yargılıyorum.
Çözemiyorum, olan bazı şeyleri.
Neden ölümlüyüz? pek anlamıyorum.
Doğup büyüyüp, bir ömür yaşıyoruz.
Bazen, kabımızdan bile taşıyoruz.
Aklımız almıyor, bu yaşananları.
Nedense bu işlere, biz şaşıyoruz.
Fani olsak ta, yine de, ol iyimser.
ölümsüzlük iksiri, senin elinde.
Bırak arkanda, seni yaşatan, eser.
Ölümsüz ol, insanların, kal aklında.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL