Yokluğun Değil Varlığın Dokunuyor Bana Şiiri

Seni sildm telefon Seni Sildim Telefon

Hınç

Avuçlarıma düşen

İçimden gelen acı su

Gidiyorum, geri vuracak yay gibi.

Ne kadar sert çıkarsam o kadar hızlı döneceğim.



Yalanın anası olmuş gerçeklerim

Ağlaya ağlaya eli boş gidiyorum.

Ve öyle geleceğim buralara.

Şu yalnızlığın dişini çekip

Atsam.

Yolları kısaltıp uzakları yakın etsem.

Uçurtmalarımı yakıp

Seni uçursam göklerde

Yoksun

Yine yoksun

Hala yoksun.

Böyle beklettiğin için

Başkalarına emanet ettiğin için bu küçük çocuğu

Öyle celalleniyorum ki sana

Hıncımı yokluğundan,gerçeklerden, hayattan alıyorum.

Mery

Bahar Geldi

Kalbime format atmışım

her şeyi silmişim

acıları boşaltmışım geri dönüşüm kutusundan.

Bi şey kalmamış düne ait

elim alnımda geleceğe bakıyorum.

güzeli de gitti çirkini de

bana yaşanacak yeni şeyler lazım.

unuttum lef_i mahfuz gibi

bugünlerime basıyorum adımlarımı

ve yarınlarım var ufukta

yüzümde kelebekler uçuyor.

Bahar geldi çiçekler açtı yüreğimde

bir arı lazım

bal toplayacak...

Mery

Yokluğun Değil Varlığın Dokunuyor Bana

Yalan biliyorum

hem de büyük yalan,

takmıyorum!

yok yok

içime oturmuş ihanetin.

Her gün onunla demleniyorum.

Belki tarifsiz

döksem de içimi mecalsiz,

biliyorum.

Bitti belki bir şeyler...

İçimde uzayıp giden

bir hasret var.

Sildim seni çoktan

ama silemedim izlerini,

mahşere kalsa hesabım

ya da dünyada bitse...

Verdiğim yılları geç,

senin olsun!

Benden aldığın beni

söyle onu ödeyebilecek misin?

Gitse de gençliğim senle beraber

uzaklaşsam da kendimden,

nefes alan biri var hala burda...

Sensizliği çekiyorum içime

biliyor musun

Beni Çizen!

Zehir oluyor artık hava

bir öldürücü hazmedememezlik çekiyorum içime...

Sen duruyorsun hala

farklı bir yere konsan da,

atamıyorum bir türlü...

Seninle büyümüşüm,

yıllarıma katmışım,

tapmışım.

Şimdi acı bir gülmseme,

huysuz bir adam,

kızgın bir yürek;

senin olduğun

sensiz bir hayat bıraktın bana...

Mery