Bu hayat masal, hikaye
Ne zaman öleceğin bir bahane
Bu bahanenin altından kimse kalkamaz
Bu dünya yalan dünya
Hayat böyle gelir geçer
Her zaman dakika ve saat
İyi geçir
Burası yalan dünya
YAZAN:Yunus Emre VARUL
KARMA ŞİİRLER
Zamanım Yok
ZAMANIM YOK
Bana hayatım boyunca senden nefret ettirecek kadar acı veren sen neden şimdi sevgi seline dönen bir kalbin varmış gibi bana yalvarıyorsun nasıl unuturum bana yaşattığın mutsuzluğu varlığın benim yaşamam için hep işkence oldu hiç bir şeyin farkında olmadan sadece gönül eğlendirdiğinimi sanıyordun benim
seni terk edip gideceğim güne kadar veda bile etmeden gidiyorum seni sonsuzluğa kadar terk ediyorum bana yaşamam için bir neden mi
bıraktın özleme beni göremezsiz bekleme dönemeyecek bir gidişim bu sadece sen vardın benim için ama artık ben de senin için yokum çünkü cansız ve soğuk bir beden seni özleyip sevemez sen senin gelmeni de beklemiyorum yine acılar sarar içimi ben seni bir kez sevdim bir kez ölürüm bin kez sevip bin kez ölmeye zamanım yok .
……………………………………….YLMZ KRGL
KARMA ŞİİRLER Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer KARMA ŞİİRLER Şiirleri:
Diyeceğim ki git yüzüne tükür
Arsızlığından der ya Rabbi şükür,
Hakaret etsen sanacak teşekkür,
İltifat gibi gelir ona küfür.
Salih Ağcabay
KARMA ŞİİRLER
Ritmi yitik bir sancı…
Varla yok arası neşeyi de ihlal eden sanrılar…
Tetikleyicisi sair imge,
Kalıbımı basarım… demeye ne hacet
Kazan, beynimin birincil haznesi
Hele ki üstün körü bir gün olmaktan öte
Kazanım bildiğim bunca kaybı da
Elemişken elimin tersi ile.
Gidip de dönmeyi unutan nice nazlı yürek;
Yangınların ihbarında
Nasılsa yok bir duyan, gibilerden bir teyakkuz ve
Sırtımı sıvazlayan kaderin güncesinde
Mahiyetinin ne olduğu kayıp bir derleme
Yine sandıkta gizem,
Sanmadıklarımda derin bir hüzün
Kınında olsa olsa güdümlü bir lehçe
Adını anmayı unuttuklarıma nazire eden
Yine konuğu yüreğimin sayısız maruzat.
Bir yanım hep eksik;
Yürek de tutsak diyenlere
Derinden bir saygı
Kinayelerin uçuştuğu şu boşlukta
Hiçliğimle tokalaşan titrek kanatları
Yine pervane yetilerimi dingin kılan
O beyaz huzmede.
Bir açıp bir kapadığım gönül gözüm,
Her ürperişinde tenimin
Ölümüne sevilmeyi dilediğim garip bir aksan,
Alışagelmiş olmayı dilemenin de çok çok ötesinde
Harcı âlem gönlün kozasına sakladığım
En uçarı heyecanlarımı armağan ettiğim meleklerden
Duyduğuma biat,
Kopup da geldiğim dünlerime inat
Hangi aksandan müteşekkilim de
Bir sancıdan bir sanrıya sürüklendiğim
Her şiiri kutsal bilip
Rahmetin katında
Araza durduğum
Aşk misali onca sözcüğün vebalini de
Sırtlandığım…
Hoyrattansa ifrata kayan,
Kayıp da düşmeyi tehir ettiğim şu kaygan zeminde
Nasıl oluyor da adımlıyorum rahmeti,
Demenin özrüne vakıf bir faniyim alt tarafı
Hadi uçalım şiirlere,
Konalım kanatlarına aşkın
Elemin gücünden geliyor tüm ilhamım madem
Yine de şair olmaktan öte
Çok uzak bir iklimdeyim.
Şair vasfından önce aşkı şiar bildiğim
Ömrün rahmetine doyamadığım
Andıkça anılmaya uzak kimi gönülde
Kanayan bir lehçeyim için için
Açmayı bir türlü beceremediğim bir gül’üm;
Hele ki aksini inkâr etmek aklına gelmeyen
Andıkça sevgiyi dirilmeyi ümit ettiğim
Bir cesedim:
Celbim hep gönlümdeki yangın;
Sevmek ise tek maruzatım,
Ezelin hükmünden önce başlayıp
Çağları yakalayan hükümranlığında Mevla’mın.
Gülüm ÇAMLISOY
KARMA ŞİİRLER