Doğanın süsü onlar, tek bekçileri.
Otçulları da var ve de etçilleri.
Onlar, yaradanın, dilsiz kullarıdır.
Hep, bizden çekiyorlar, tüm çileleri.
Hayvanlar yaşarlar, tek sevgiye muhtaç.
Bir kap su, mamaya ve ilgiye muhtaç.
Sen sen ol, içten, merhamet et, onlara.
Yoksa, gezinirler ortada, aç biilaç.
Tanrı kullarına, merhamet ederken.
Kulum sen aç kalma, rızkını al, derken.
Bence, sen bir düşün, ben neden insanım?
Bak bunca, ilgiye muhtaç, canlı varken.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
O eskimiş, soğuk ve dev binalar.
Yılların yükünü, hep taşıyorlar.
Elli yıllık, yada, daha fazlası.
İçerde memurlar, çalışıyorlar.
Merdivenler, uzar gider, üst kata.
Dosyalar var, hep üst üste, alt alta.
Numaratör var, al sıranı ordan.
Umarım memurlar, yapmaz bir hata.
Kimbilir kaç kişi, emekli oldu.
Kimbilir kaç kişi, çalıştı durdu.
O taş ve soğuk, kamu binaları.
Memurun, yurttaşın, adresi oldu.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Attım sevdanın, pasını
Bıraktım artık, yasını.
Değmez bazılarına.
Ver tarağını, tasını.
Sevdimcilik, oynayanlar.
Bunu evcilik, sananlar.
Kalbe, giremezler ki hiç.
Aşkı sözde, yaşayanlar.
İner gözden, kalbe aşklar.
Gerçek sevda, böyle başlar.
Diğer türlü, yalan olur.
Gözden düşer, acı yaşlar.
Canım dese, pek inanma.
Balım dese, sana, kanma.
Eğer kalpten, sevmiyorsa.
Sana, aşık oldu, sanma.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
El ele tutuşarak, çok gezdik.
Biz bazen, ayrılıktan da bezdik.
Bir zaman, birbirimizi çok sevdik.
Hata mı yaptım, sevdiğim için?
Sana neden, umut bağlamışım?
Uğruna boşuna, ağlamışım.
Bak, yaralarımı dağlamışım
Hata mı yaptım, sevdiğim için?
Neden sevgili? Bana bu eziyet.
Sanma ki, bu yaptığın meziyet.
Düzelt kendini, bu ne vaziyet?
Hata mı yaptım, sevdiğim için?
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL