İhanet
Yürek bir başka bu gece
Kırdı saflığın duvarlarını
Gecenin zifiri karanlığında
Utançlar aydınlattı varlığını
Utanıyor kendinden
Utanıyor ihanetinden
Çarpıyor yine deli deli
Ha gitti ha gidecek gibi
Sanki gizlenecek yer bulabilecek gibi
Gözler yalancı yürek yalancı
El yabancı ten yabancı ben yabancı
Yalancıdan yar olmak gibi
Dokunuşa korkup titreyen beden
Eriyip yok olup gidecek gibi
Gözyaşları oluk oluk akarken yüreğine
Ten bir başka bende ben bir başka tende
İhanetin en temizinden en büyüğünden
Kendine ihanet inadına ihanet
Yalanlarına inanmak en yalanından
Susmak binlerce kelimeyi boğazına düğümleyip
Yüreğini susturmak en suskunundan
Haykırışlar en sessizinden
Direnmek en dirençsizinden
Başkaldırmak en boğun eğmişinden
Kendini zincire vurmak en narininden
Esiri olmak ihanetin yalanın en tutuklusundan
En ihanetinin en yalanının en çaresizinden
Barışmak yaşamak en mücadelesizinden
Kabullenmek katlanmak en kabulsüzünden
Bitmek bitirmek en tükenmişinden
Elif Kaya
Elif KAYA Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Tohumcuk
Bir yerlerde saçılmış bir avuç toprakla tohumcuk
Toprak susuz tohum susuz ümitsiz
Ne yok oldular ayaklar altında
Ne can buldular karanlık kuytu köşelerde
Susuzluğa bulunmuşluğa inat
Direndiler yıllarca yeşerme arzusuyla
Bir gün bir yağmurla fırtına
Karıştırdı tohumu toprağa
Islandılar bir damlada
Toprağa tutundu tohum
Ağırdan ağırdan gizlice
Yeşerdi kendince için için
Filizlendi oracıkta
Kök saldı boylandı
Yapraklandı çiçeklendi zamanla
Kuru bir tohum kuru bir toprakta
Can oldu bir damlacık can suyuyla
Hayat oldu yaşam oldu
Bir avuç toprak bir tohumcuk bir damla can suyu
Ümidin bittiği yerden yeni bir ömür oldu
Elif KAYA
Var Mısın?
Var mısın? Yarına yarınlara
Var mısın geçmişin izlerini silip
Yeni hayata merhabaya
Var mısın kırlarda dağlarda
Kelebeklerle oynayıp
Papatyalarla fal bakmaya
Seviyor sevmiyor ve seviyor
Kumsalda yalın ayak el ele dolaşmaya
Denizleri kucaklayıp maviliklere dalmaya
Bulutlara karışıp saklambaç oynamaya
Göküzüne resimler yapıp kanatlar çırpmaya
Gök kuşağına salıncak kurup mutluluğa salınmaya
Var mısın tüm bunları yaşamaya yaşatmaya paylaşmaya
Hayata kocaman kocaman haykırmaya
Seviyorum seni hayat
Seviyorum umutlar
Seviyorum yarınlar
Seviyorum demeye var mısın
Elif KAYA
Çaresizim
Canımdın can veremedim
Hayatımdın hayat veremedim
Sevdim sevgi sevgimi gösteremedim
Özledim özledim sarılamadım
İçimde hep kokun vardı
Koklayamadım doya doya
Hep elimi uzattım elinden tutmak için
Hiç dokunamadım
Hep göğsümde olsun başın
Okşayayım o güzel saçlarını
Hiç gezmedi saçlarının arasında ellerim
Hep yanımda kal istedim
Bir kere açamadım kapımı
Olmadı çaresizim
Biliyorum sen de istedin tüm bunları
Gelmek sarılmak dokunmak koklamak
Hani dedin ya bir gün geleceğim
Ama inanmadım inanamadım
Biri daha söyledi o gelecek diye
Kızdım ona yalancı dedim
Kim di o biliyor musun
Bir kuştu bir baykuş
Kızdım inanmadım kovdum onu
Yalancı hayır o gelmeyecek dedim
Ve o uçtu gitti sonsuz mavililiklere
Öfkeli ve kırgın bir vaziyette kayboldu ufukta
Arkasından bakakaldım derin tarifsiz bir acılı korkuyla
Çünkü buna inanmak istemedim
Bunu duymak istediğim
Bu değildi görmek istediğim
Ve şimdi sen geldin bebeğim
Her şey sona ermiş bir halde
Hayaller yok özlemler yok tükenmiş bir vaziyette
Ve gidiyorsun sonsuza kadar kalacağın o cennete
Ve ben yine perişanım ve çaresizim
Canım her şey gönlünce olsun bir tanem
Sonsuzluklar diyarında mutlu ol koca bebeğim
Özlemin hasretin pişmanlığım tükenmişliğim çaresizliğim
Sana sonsuz mutluluklar
Kadersizim çaresizim
Elif KAYA
