Tohumcuk Şiiri

Bu Gün

Bu gün unutmak istedim seni sana inat

İnandırmak için kendimi

Sensiz de mutlu olabileceğime

Sinemaya gittim sahili dolaştım

Dalgaların kuşların sesini dinledim

Martıları yakamozları

Gün doğum ve batımını izledim

Gökyüzündeki renkleri saydım

Tablolar yaptım rengarenk renk

Seninle ya da sensiz ne fark ederdi ki

Nasıl olsa ben değil miyim?

Denize âşık gök yüzüne tutkun olan

Ben değil miydim mutluluktan boğulan

Ne fark ederdi ki Seninle ya da sensiz

Ama biliyor musun sensiz ben değilmişim

Ben seninle benmişim

Şimdi deniz boş gökyüzü boş

Meğer ben sensiz bomboşmuşum

Ben seninle sarhoşmuşum bir tanem

Elif KAYA

Baş Kanım

Köyümüz köydü hocası hacısı muhtarıyla

İnsanları insandı atası ötesiyle

Vicdanları huzurları soruları cevapları vardı

Ha deyince el ele

Okul cami yol sokak yapardı

Dağ taş yıkardı imeceyle

Öğretmenleri kıymetliydi çünkü öğretmendiler

İmamı imandı onun da yeri vardı

İlim irfan gerek der yarına bakardı

Bir gün bir başım olsun dedi

Tuttu üstüne bir de oy verdi kırılası eliyle

Sandılar başları göğe ererdi

Bir de baktılar eyvah iş işten geçti



Kabirde ataları üst üste yatıyor

Tek sorun önce ölen altta kalıyor

Yetmiş yıl önce okulları öğretmenleri vardı

Başkanla yerinde yeller esiyor

Biri ev yapar o gelir yıkar

Hastayı sevmez özürlüyü garibanı hoşlanmaz

Yanılıp şaşıpta bir el uzatmaz

Korkma dokun ısırmazlar başkanım



Okulu yıktı yerine

Nikah yaptı onbeşinde çocuklara

Sayende çocuklar ana baba oldu başkanım

Dağdan derelere sular akardı

Kar tadında zemzem tadında

Onu da millete sattı başkanım

İçtikleri suyu da kursaklarına tıktı başkanım

Bir de hizmet yaptı döşedi boru

Rezil etti dünya aleme köyü

Arada iki de işçi gitti

Kargalar gördükçe gülüyor başkanım



Başkanım geldi geleli hesap yapıyor

Bir tarlayı atıp beş tarlayı tutuyor

Ne var ne yok hamuduyla yutuyor

Yatağında çok da rahat yatıyor

Göbek de bu yüzden oldu başkanım



Oy zamanı geldi kapı geziyor

İsteyene elbise isteyene makine veriyor

Bazen de bayağı ağırdan gidiyor

Nasılsa enayiler yutuyor

Sen bildiğini oku başkanım



Beklediler beklediler beklerken beklediklerini unuttular

Bu işler unutturmakla olmaz başkanım

Bu işler aşırmakla araklamakla olmaz başkanım

Can diye güvendiğin bir nefes

Bir bu dünya sonra da ahiret var başkanım



Elif Kaya

Elif KAYA

Köyüm

Köyüm kartal yuvasıdır dağ başında kurulu

Kışları sert boyunca kar gecesi ayaz

Fırtınası dağları taşları söker yıkar

Baharı bahardır çiçekler kokar

Dereleri çağlayan köpük köpük coşar

Koyunu kuzusu ağıllar dolusu

Çobanları karabaşlar

Koyun kuzu meleşir ta yüreğinin içini titretir

Yazları ekini elması kirazı şeftalisi

Buz gibi taze nefes havası

Düğünleri bayramları sevenleri sayanları

Güz ekinler derilir sergiler serilir

İnsanları da mevsimleri gibidir

Bahar kokar mis kokar duyguları his kokar

Fırtına koparır ayaz tutar buz tutar

Sis tutar pus tutar yas tutar

Yazları eli açık cömerttir sınırsızca

Bir mevsim güzdür yaprak döker çiçekleri solar

Hazan olur viran olur ümitler solar

İşte o mevsimler köyümün son mevsimi olur

Hezeyanı heyelanı olur

Bahar kokmaz fırtına kopmaz

Pus tutar sis tutar ve sonuçta cehalet yutar

Köyümü ta yüz yıl öncesine götürür

Elleri tutmaz gözleri görmez aklı ermez olur

İşte bu mevsim köyümün son mevsimi olur

Okul nedir neye gereklidir bilmez

Çocuk nedir ne için yapılır düşünmez

Gelecek nedir neler yapılmalı sormaz

Sisler kara dumanlar çöker başlarına ayaklarına yüreklerine

Ne yol bulur ne yön ne de yarın düşünür

İşte bu mevsim köyümün hiçliği olur

Sesi yürekleri dağlayan karabaşa teslim bir köy olur

O köy işte böyle bir köyüm olur

Elif KAYA