axmeşati Köyüm kartal yuvasıdır dağ başında kurulu ...güzel bir köy(şiir)
Köyüm
Köyüm kartal yuvasıdır dağ başında kurulu
Kışları sert boyunca kar gecesi ayaz
Fırtınası dağları taşları söker yıkar
Baharı bahardır çiçekler kokar
Dereleri çağlayan köpük köpük coşar
Koyunu kuzusu ağıllar dolusu
Çobanları karabaşlar
Koyun kuzu meleşir ta yüreğinin içini titretir
Yazları ekini elması kirazı şeftalisi
Buz gibi taze nefes havası
Düğünleri bayramları sevenleri sayanları
Güz ekinler derilir sergiler serilir
İnsanları da mevsimleri gibidir
Bahar kokar mis kokar duyguları his kokar
Fırtına koparır ayaz tutar buz tutar
Sis tutar pus tutar yas tutar
Yazları eli açık cömerttir sınırsızca
Bir mevsim güzdür yaprak döker çiçekleri solar
Hazan olur viran olur ümitler solar
İşte o mevsimler köyümün son mevsimi olur
Hezeyanı heyelanı olur
Bahar kokmaz fırtına kopmaz
Pus tutar sis tutar ve sonuçta cehalet yutar
Köyümü ta yüz yıl öncesine götürür
Elleri tutmaz gözleri görmez aklı ermez olur
İşte bu mevsim köyümün son mevsimi olur
Okul nedir neye gereklidir bilmez
Çocuk nedir ne için yapılır düşünmez
Gelecek nedir neler yapılmalı sormaz
Sisler kara dumanlar çöker başlarına ayaklarına yüreklerine
Ne yol bulur ne yön ne de yarın düşünür
İşte bu mevsim köyümün hiçliği olur
Sesi yürekleri dağlayan karabaşa teslim bir köy olur
O köy işte böyle bir köyüm olur
Elif KAYA Şiirleri
Yazılan son 1 yorum gösteriliyor.
İçerikle ilgili 1 yorum yazılmış.
Benzer Elif KAYA Şiirleri:
Yürek bir başka bu gece
Kırdı saflığın duvarlarını
Gecenin zifiri karanlığında
Utançlar aydınlattı varlığını
Utanıyor kendinden
Utanıyor ihanetinden
Çarpıyor yine deli deli
Ha gitti ha gidecek gibi
Sanki gizlenecek yer bulabilecek gibi
Gözler yalancı yürek yalancı
El yabancı ten yabancı ben yabancı
Yalancıdan yar olmak gibi
Dokunuşa korkup titreyen beden
Eriyip yok olup gidecek gibi
Gözyaşları oluk oluk akarken yüreğine
Ten bir başka bende ben bir başka tende
İhanetin en temizinden en büyüğünden
Kendine ihanet inadına ihanet
Yalanlarına inanmak en yalanından
Susmak binlerce kelimeyi boğazına düğümleyip
Yüreğini susturmak en suskunundan
Haykırışlar en sessizinden
Direnmek en dirençsizinden
Başkaldırmak en boğun eğmişinden
Kendini zincire vurmak en narininden
Esiri olmak ihanetin yalanın en tutuklusundan
En ihanetinin en yalanının en çaresizinden
Barışmak yaşamak en mücadelesizinden
Kabullenmek katlanmak en kabulsüzünden
Bitmek bitirmek en tükenmişinden
Elif Kaya
Elif KAYA
Var mısın? Yarına yarınlara
Var mısın geçmişin izlerini silip
Yeni hayata merhabaya
Var mısın kırlarda dağlarda
Kelebeklerle oynayıp
Papatyalarla fal bakmaya
Seviyor sevmiyor ve seviyor
Kumsalda yalın ayak el ele dolaşmaya
Denizleri kucaklayıp maviliklere dalmaya
Bulutlara karışıp saklambaç oynamaya
Göküzüne resimler yapıp kanatlar çırpmaya
Gök kuşağına salıncak kurup mutluluğa salınmaya
Var mısın tüm bunları yaşamaya yaşatmaya paylaşmaya
Hayata kocaman kocaman haykırmaya
Seviyorum seni hayat
Seviyorum umutlar
Seviyorum yarınlar
Seviyorum demeye var mısın
Elif KAYA
Bir yerlerde saçılmış bir avuç toprakla tohumcuk
Toprak susuz tohum susuz ümitsiz
Ne yok oldular ayaklar altında
Ne can buldular karanlık kuytu köşelerde
Susuzluğa bulunmuşluğa inat
Direndiler yıllarca yeşerme arzusuyla
Bir gün bir yağmurla fırtına
Karıştırdı tohumu toprağa
Islandılar bir damlada
Toprağa tutundu tohum
Ağırdan ağırdan gizlice
Yeşerdi kendince için için
Filizlendi oracıkta
Kök saldı boylandı
Yapraklandı çiçeklendi zamanla
Kuru bir tohum kuru bir toprakta
Can oldu bir damlacık can suyuyla
Hayat oldu yaşam oldu
Bir avuç toprak bir tohumcuk bir damla can suyu
Ümidin bittiği yerden yeni bir ömür oldu
Elif KAYA