Şansa Yaşıyoruz
Kardeşim, cidden şansa yaşıyoruz.
Her an bir olay, vuku bulabilir.
Kabımıza sığmayıp, taşıyoruz.
Birisi yaralanıp, ölebilir.
Biz hayata, öfkeli bakıyoruz.
Neden ki bu sinir? Hiç bilmiyorum.
Hırstan kendi, kendimizi yiyoruz.
Niçin böyle oluyor? Anlamıyorum.
Şansa yaşıyoruz inan ki şansa.
Sanki sıkıştırıyor, bizi pense.
Önemseyelim, birbirimizi.
Bazısı umursamaz, dünya yansa.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ekmek
Tanrının verdiği en büyük nimet.
Nedir bilir misin? Ekmektir, ekmek.
Önce sürersin tarlayı, emek emek.
Sonra sularsın tohumu, öbek öbek.
Sonra uzar, boy boy göğe başaklar.
Sürülür hep birden bütün tarlalar.
Buğdayın sap ve danesi ayrılır.
Buğdaylar başaktan bir bir sıyrılır.
Buğdayı öğütür ve un yaparsın.
Sonra unu hamur yapar, pişirirsin.
Fırından çıkar bak, mis gibi ekmek.
İnsana olur hem, katıksız yemek.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Gölgeler
Sen gidiyorsun.
Gölgen kapı eşiğinde..
Akrep, yelkovan peşinde.
Saatler dursun..
Sen kal..
Gitme..
Ev boş..
Duvarlar soluk...
Gölgeler saklandı.
Kuytu bir yere..
Kapı açıldı...
Soğuk girdi..
Ev değişti...
Eşyalar değişti..
hüzün yapıştı üstüme..
Gölgense,
artık yok...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Yaradanıma Sığınıyorum.
Fotokopilerden, sahtelerden.
O dost görünümlü, kahpelerden.
Çıkarı için, mahfedenlerden.
Yaradanıma sığınıyorum.
Mal ve mülk diye, delirenlerden.
Para deyince, belirenlerden.
Ben düşünce, hep sevinenlerden.
Yaradanıma sığınıyorum.
Bir öyle, bir böyle olanlardan.
İki yüzlü, o sahtekarlardan.
Yalan, riyadan, hoşlananlardan.
Yaradanıma sığınıyorum.
Gerçek dostluğu, bilmeyenlerden.
Aklı sevmeye, ermeyenlerden.
Almayı bilip, vermeyenlerden.
Yaradanıma sığınıyorum.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL