Umutsuz Şiiri

Var Mısın?

Var mısın? Yarına yarınlara

Var mısın geçmişin izlerini silip

Yeni hayata merhabaya

Var mısın kırlarda dağlarda

Kelebeklerle oynayıp

Papatyalarla fal bakmaya

Seviyor sevmiyor ve seviyor

Kumsalda yalın ayak el ele dolaşmaya

Denizleri kucaklayıp maviliklere dalmaya

Bulutlara karışıp saklambaç oynamaya

Göküzüne resimler yapıp kanatlar çırpmaya

Gök kuşağına salıncak kurup mutluluğa salınmaya

Var mısın tüm bunları yaşamaya yaşatmaya paylaşmaya

Hayata kocaman kocaman haykırmaya

Seviyorum seni hayat

Seviyorum umutlar

Seviyorum yarınlar

Seviyorum demeye var mısın

Elif KAYA

Öksüz

Annem hani seninle acılar yaşar ağlardık

Bazen aç bazen tok yatardık

Birbirimize sarılır saatlerce kalırdık

Yüreğimiz dağlanırdı korkudan susardık

Sen kollarına alır sıkıca sarardın

Melek olur ninni olurdun

Gözlerin ilaçtı derdime çare olur

Huzur olur güven olurdun annem



Hani beni bırakmayacaktın söz vermiştin

Bir gün hiç bir şeyi düşünmedin öylece gittin

Beni kime bıraktın kime güvendin

Sensiz ne yaparım nasıl yaşarım

Ortaya bırakıp gittin ya annem

O gün ben öksüz yetim kız oldum



Kendimi yıkayamadım tarayamadım saçlarımı

Böcekler olmuş kestiler

Bazıları uzun bazıları kısa

Yetimin saçı böyle olurmuş biliyor muydun



Kazağım sökük şalvarımın dizi yırtık

Çorabımın da ökçesi delinmiş

Ayakkabılarımla çok dolaşmışım bilmeden uçları açık

Öksüzün üstü başı böyle olurmuş biliyor muydun annem



Şimdi yatağımda senin kokun yerine ıslaklığın

Sıcaklığın yerine kabus ve öksüzlüğüm var

Çocuklar söyledi kötü kokuyormuşum

Yetimlerin kokusunu biliyor muydun annem



Bayram geldi annem birileri fistan aldı bana

Sevapmış bayramda öksüz giydirmek

Bir de ayakkabı vardı biraz büyüktü ama olsun açık değiller

Elime şeker de verdiler anlamadın tadını yoktu ki

Yetimlerin bayramı buruk yüreği yanık olurmuş

Şekerleri şekersiz olurmuş biliyor muydun annem



Bu gün okul açıldı defter kalem çantam var

Komşular verdi çocukları kullanmıyormuş

Önlüğümü giydim tam bana göre oldu

Bir saçlarıma takacak kurdelem

Birde kurdele takacak saçlarım yok

Hani kesmişler di ya tutam tutam



Okulun bahçesi tıklım tıklım

Anneler babalar çocuklar

Bir köşeye çekildim sessizce seni babamı aradım

Ne gelen var ne giden

İçime akıttım gözyaşlarımı

Biliyor muydun böyle olurmuş yetimin ilk okul günü annem



Beslenme dersimiz var arkadaşlarım açtı oyalı peçetelerini

Pasta börek çörek sütleri var

Ben açamadım naylona sarılı akşamdan kalan ekmeğimi

Usulca çantama koydum ben acıkmam dedim

Başımı sıraya yasladım öylece için için ağladım

Bak böyle oluyor yetimin beslenmesi biliyor muydun annem



Anne bu gün bir el uzandı okşadı saçlarımı

Kucakladı sıkıca sarıldı gözlerimin içine baktı

Bir an seni sandım sokuldum sarıldım

Öyle kalmak istedim sonsuza kadar

Geri çekildi kollarını çekti öylece kalakaldım

Bu kadar olurmuş öksüzün sevinci annem anladım



Anne yine sağnaklar yağıyor şimşekler çakıyor gök gürlüyor

Kimse korkma geçecek demiyor koynuna almıyor

Ben yağmur altında şimşek parıltısında yalnız

Gözlerimi kulaklarımı kapadım

Başımı dizlerimin arasına sakladım

Sensiz korkuyorum seni istiyorum annem



Anne ağlamak istiyorum hıçkıra hıçkıra sonra vazgeçiyorum

Gözyaşımı yüreğime akıtıp saklıyorum

Yalnız olduğumda ağlıyorum

Korkuyorum sana kızacaklar

Bu öksüzü neden nasıl kime bıraktın

Annem seni çok özledim

Yanında olmak o toprağın altında da olsa

Koynunda uyumak istiyorum

Annem seni çok özlüyorum



Elif Kaya

Elif KAYA

Ecelim

Ne umutlarla geldim sana

Sen benim için sığınacak bir liman

Yaslanacak bir dağ olacaktın

Tüm kötülüklerden koruyacak bir melek

Zorluklarda güç kuvvet olacaktın

Hayalimiz umudumuz planımız beraber olacaktı

Hani bir ömrü paylaşacaktık

Yemin etmiştik iyi günde kötü günde beraber

Destek olacağımıza birbirimize

Sana geçliğimi ruhumu bedenimi verdim

İki tane bebeğimiz canımız kanımız

Ortak hayat bağımız kopamaz derdim

Bilemezdim ki bir gün senin ecelim olacağını

Elif KAYA