Bu gün her şeyi sildim
Yaşadıklarımı duygularımı
Yakıp kül ettim hayallerimi
Bu gün onu gördüm
Yabancı hiç tanımadığım birisi
Öncesi bir iki kez karşılaşmışlığımız var sadece
O da mecburiyetten
Kuru tutuk zoraki bir merhaba
Yüzü soğuk ve yabancı
Bakmadım yüzüne bakamadım
Kırılmışlıktan pişmanlıktan ve utanmaktan
Şöyle bir göz ucuyla
Çizgilenmiş alnına ağarmış saçlarına baktım
Donuk soğuk bir hoş geldin
O da mecburiyetten
O da bakmadı bakamadı
Bilmem utanmaktan bilmem pişmanlıktan
Bekledim gitme kal desin
Ne o söyledi ne ben bekledim
Bekli de umutsuzluktan
Hoşçakal bile demedim diyemedim
Sesiz sedasız usulca ayrıldım
Geçmişi hapsettim yüreğimin derinliklerine
Bir daha çıkamazlar ki artık gün yüzüne
Güneşli günlere
Elif KAYA Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ne umutlarla geldim sana
Sen benim için sığınacak bir liman
Yaslanacak bir dağ olacaktın
Tüm kötülüklerden koruyacak bir melek
Zorluklarda güç kuvvet olacaktın
Hayalimiz umudumuz planımız beraber olacaktı
Hani bir ömrü paylaşacaktık
Yemin etmiştik iyi günde kötü günde beraber
Destek olacağımıza birbirimize
Sana geçliğimi ruhumu bedenimi verdim
İki tane bebeğimiz canımız kanımız
Ortak hayat bağımız kopamaz derdim
Bilemezdim ki bir gün senin ecelim olacağını
Elif KAYA
Yürek bir başka bu gece
Kırdı saflığın duvarlarını
Gecenin zifiri karanlığında
Utançlar aydınlattı varlığını
Utanıyor kendinden
Utanıyor ihanetinden
Çarpıyor yine deli deli
Ha gitti ha gidecek gibi
Sanki gizlenecek yer bulabilecek gibi
Gözler yalancı yürek yalancı
El yabancı ten yabancı ben yabancı
Yalancıdan yar olmak gibi
Dokunuşa korkup titreyen beden
Eriyip yok olup gidecek gibi
Gözyaşları oluk oluk akarken yüreğine
Ten bir başka bende ben bir başka tende
İhanetin en temizinden en büyüğünden
Kendine ihanet inadına ihanet
Yalanlarına inanmak en yalanından
Susmak binlerce kelimeyi boğazına düğümleyip
Yüreğini susturmak en suskunundan
Haykırışlar en sessizinden
Direnmek en dirençsizinden
Başkaldırmak en boğun eğmişinden
Kendini zincire vurmak en narininden
Esiri olmak ihanetin yalanın en tutuklusundan
En ihanetinin en yalanının en çaresizinden
Barışmak yaşamak en mücadelesizinden
Kabullenmek katlanmak en kabulsüzünden
Bitmek bitirmek en tükenmişinden
Elif Kaya
Elif KAYA
Canımdın can veremedim
Hayatımdın hayat veremedim
Sevdim sevgi sevgimi gösteremedim
Özledim özledim sarılamadım
İçimde hep kokun vardı
Koklayamadım doya doya
Hep elimi uzattım elinden tutmak için
Hiç dokunamadım
Hep göğsümde olsun başın
Okşayayım o güzel saçlarını
Hiç gezmedi saçlarının arasında ellerim
Hep yanımda kal istedim
Bir kere açamadım kapımı
Olmadı çaresizim
Biliyorum sen de istedin tüm bunları
Gelmek sarılmak dokunmak koklamak
Hani dedin ya bir gün geleceğim
Ama inanmadım inanamadım
Biri daha söyledi o gelecek diye
Kızdım ona yalancı dedim
Kim di o biliyor musun
Bir kuştu bir baykuş
Kızdım inanmadım kovdum onu
Yalancı hayır o gelmeyecek dedim
Ve o uçtu gitti sonsuz mavililiklere
Öfkeli ve kırgın bir vaziyette kayboldu ufukta
Arkasından bakakaldım derin tarifsiz bir acılı korkuyla
Çünkü buna inanmak istemedim
Bunu duymak istediğim
Bu değildi görmek istediğim
Ve şimdi sen geldin bebeğim
Her şey sona ermiş bir halde
Hayaller yok özlemler yok tükenmiş bir vaziyette
Ve gidiyorsun sonsuza kadar kalacağın o cennete
Ve ben yine perişanım ve çaresizim
Canım her şey gönlünce olsun bir tanem
Sonsuzluklar diyarında mutlu ol koca bebeğim
Özlemin hasretin pişmanlığım tükenmişliğim çaresizliğim
Sana sonsuz mutluluklar
Kadersizim çaresizim
Elif KAYA