Seninle geçen, onca zaman.
Yok oldu şimdi, aman aman.
Birden bire, aşk neden bitti?
Sanki zıt kutuplar, diğerini itti.
Şimdi, tamiri mümkün olmayan, bu sevda.
Sanki bize dedi, en başından elveda.
Ardımızda, bitap düşmüş, anılar kaldı.
Aşkın kör düğümü, bizi, bilinmeze saldı.
Sevdalar bazen, bir masal olarak başlar.
Sonu hüsran olanlar, akıtır gözden yaşlar.
Zamanı durduran, sadece bakışın tılsımı.
Kaptırırsın kendini, dersin aşkın mevsimi.
Gerçek bir aşkın, peşinde koşmaktan.
Bitap düştü bu yürek, aldanıp coşmaktan.
Zavallı umutlarım, yine çırpınışlarda.
Yüreğim şimdi, yeni kıpırdanışlarda.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sen bu aşkın, hakkını ver.
Bu uğurda, akıt çok ter.
Emeksiz, sevgi olmazmış.
Yalnız bana, sevgini ver.
Sevgi demek, emek demek.
Sorma şimdi, bu ne demek?
Nasıl tarif etsem sana.
Aç için, sanki bir yemek.
Aşk, sevginin anlamını.
Yolunu ve yordamını.
Bilmediysen öğren de gel.
Ölç ayağın, yorganını.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Yaşarken dikkat et, yaptıklarına.
Huylarına ve de karakterine.
Çeki düzen ver, davranışlarına.
Zulüm de var, ey insan!, Ölüm de var!
Çevrende incitme, kimseyi kırma.
Yalanlarla insanları, kandırma.
Onu, bunu, hep kendinden bezdirme.
Ölüm de var, ey insan!, Ölmek te var!
İyilik ve güzellik için koştur.
Bundan gerisi, bak inan ki, boştur.
İçindeki erdemleri, hep coştur.
Ölüm de var, ey Adem!, Gömülmek var!
İyi anılmak için, güzel yaşa.
Ölüm bakmıyor ki, olduğun yaşa.
Hastalık ve kaza gelince başa
Ölüm de var, ey insan!, Hesap ta var!
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Vapurlar yanaştı iskeleye.
İnsanlar pür telaş.
Deniz köpük köpük şampanya.
Dalgalar okşuyor gemiyi...
Martılar etrafta.
İnsanlar simit atıyor.
İlerliyor vapurlar.
Tam yol tornistan...
Karşı kıyıdan, bu yakaya.
Bağlıyor sevdaları.
Ben kıyıda yalnız...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL