Bu isim, Yunanca 'saf-katıksız' anlamına gelen 'Kathar' sözünden gelmektedir. Ortaçağ Avrupa'sında Manici sapkın bir gruba verilen addır. İlk defa IX. yüzyılda, Bulgaristan'da görüldüğü kaydedilmiştir. En ünlü merkez, XII. yüzyılda Languedoc'ta (Güney Fransa)'daydı.
Piskoposluk kilisesi. Genellikle boyut açısından normal kiliselerden daha büyüktür.
Portal (taçkapı), mihrap gibi yerlerin yarım kubbeye benzeyen üst bölümü.
Bir yamaçta kayaya oyulmuş bir oda ya da odalardan oluşan, çoğu kez bezemeli bir fasada sahip mezar tipi.
Açıklamalarıyla 574 Arkeoloji Terimi
Dairesel, örgülü ara taşıyıcı ve bezeme öğesi. Düşey kuvvetleri eğri kuvvetlere çevirip kemer ayaklarından zemine taşıyan geçiş elemanı.
Erken Neolitik Çağ'da, M.Ö. VII. bin yılın başlarında insanoğlunun doğada rahatlıkla ve bolca bulunan kilin özelliklerini keşfetmesi ve bununla yaptığı çanak-çömlekler kültürel yaşamda çok önemli değişikliklere yol açmıştır. Bu nedenle Neolitik Çağ, Akeramik (Seramiksiz, Çanak-Çömleksiz) Neolitik Çağ ve Çanak-Çömlekli Neolitik Çağ olmak üzere bölümlere ayrılır.
Arkeolojik kazılarda açılan açmaların dört bir yanında oluşan çukur duvarlarına verilen ad. Kesitler özellikle stratigrafinin okunması ve anlamlandırılmasında kullanılırlar. (İng. Section)
Düzenli yontulmuş taş. Hem duvar öğesi hem bezeme için düzenli işlenmiş taş ve bu taşlarla örülmüş duvar tekniği. Çoğunlukla kaplama malzemesi olarak yüzeylerde kullanılır.
Antik dönemde Phrygia Bölgesi kentlerinin bir kısmını da içine alan Kibyratis olarak ta adlandırılan bölge yargı merkezi.
Antik dönemde Mersin İli sınırlarını içine alan bölge.
Sparta'da dünyaya gelen her yurttaşa işlenmek üzere verilen toprak parçası.
Bu uzmanlık dalı en genel anlatımla, Eski Yunan ve Latin dillerinde yazılı kayıtlar bırakan ulusların ürettikleri materyal kültürle ilgilenir. Yunan ve Roma uygarlıklarından günümüze kalan eserleri inceler, bu uygarlıkların şemsiyesi altında yaşamış olan insanların hayatlarıyla ilgili bilgiler edinmeyi amaçlar. Örneğin, Anadolu'da Efes, Afrodisyas, Priene ve Milet gibi Yunan ve Roma şehirlerinde yapılan kazılar, klasik arkeoloji kazılarına örnek oluşturur.
M.Ö. 480-330 yıllarını içine alan sanatın ulaştığı altın çağı ifade eden dönem. Genellikle, Yunan dehasının en büyük ve en 'saf' ürünlerinin görüldüğü dönem olduğu savunulur.
Fakir Yunan yurttaşlarının yaşayabilmesi için oluşturulan kolonilere verilen ad.
Önünde sütunların bulunduğu üstü örtülü uzunlamasına salon.
İon başlığındaki volüt (koç başı) ile Korinth başlığındaki akanthus yapraklarını kaynaştıran geç dönem sütun başlığı tipine verilen ad.
Arkeolojik buluntuların kontrollü kazısı sırasında, içinde keşfedikleri üç boyutlu ortama verilen ad. Herhangi bir arkeolojik buluntunun anlamlandırılabilmesi için kontekstinin son derece dikkatli bir şekilde kaydedilmesi gerekmektedir. Kontekst, kontrollü kazılarda elde edilen buluntuların nasıl ve niçin kullanıldıklarını inceleyebilme ve anlayabilmemiz için son derece önemlidir. Örneğin, mutfak olduğu tahmin edilen bir odada ele geçen bir metal tas ile bir mezarda ya da tapınakta bulunan aynı tür bir metal tasın anlamlandırılması tamamen farklı olacaktır.
Çevre çizgisi. Figürleri ya da motifleri çevreleyen çizgi.
Önceleri Mısır'ın yerleşik halkına, daha sonra da Hıristiyan Mısırlılara da verilen ad.
Antik mimarlıkta kullanılan bir düzen olup, stilize akant yaprakları ile bezeli sütun başlıkları yoluyla diğer düzenlerden ayrılır. Dor ve ıyon düzeninden daha geç bir dönemde ortaya çıkmıştır.
Diğer Arkeoloji Terimleri
Terimler Sözlüğü Ana Sayfa
Açıklamalı Arkeoloji Terimleri Sözlüğü