Türklerin ilk ana yurtları Orta Asya'dadır. Orta Asya, doğuda Kingan Dağları'ndan, batıda Hazar Denizi ve İtil boylarına, güneyde Hindikuş ve Karanlık Dağlarından kuzeyde Sibirya'ya kadar uzanır. Bu geniş alanda Türklerin ilk ana yurtları; Altay-Sayan Dağları'nın
kuzeybatısı, Tanrı Dağları'nın kuzeyi, Aral Gölü'nün çevresi ve Hazar Denizi'nin doğusu arasında kalan bölgedir.
Batı Roma İmparatorluğunun yıkılışından (476), İstanbul'un Türkler tarafından fethine kadar (1453) sürer.
Kavimler Göçü'nden (375), Roma İmparatorluğu'nun ikiye bölünüşünden (395) ya da çöküşünden (476) Türklerin İstanbul'u ele geçirdiği 1453 yılına kadar değin süren zaman dilimi.
Türkiye, Kıbrıs, Lübnan, İsrail, Ürdün, Mısır, Arabistan, Suriye, Irak ve İran'ı içine alan coğrafi bölge.
Açıklamalarıyla 1888 Tarih Terimi
1. Daha çok Doğu Avrupa'da yaygın olan ekseriyetle Rum ve Slav topluluklarının bağlı olduğu Hıristiyan mezhebi. Hıristiyanlıktaki üç büyük mezhepten birinin adı. (Bu mezhebin başı olan patrik, Fener Patrikhanesi'nde oturur. Diğer iki mezhep: Katoliklik ve Protestanlık)
2. Ortodoksluk Hristiyanlığın üç büyük mezhebinden biri. Ortodoks (Yunanca "orthos" doğru ve "doksa" inanç kelimelerinin birleşmesiyle meydana gelmiş "doğru inanç" anlamını ifade eder. "Doğu kilisesinin güttüğü mezhep, bu mezhebe uyan kişi" demektir. Ortodoksluk dışındaki diğer iki mezhep, Katoliklik ve Protestanlık'tır. Ortodoksluk 1054 yılında Roma'dan ayrılmıştır. Herhangi bir alanda geleneklere sıkı sıkıya bağlı olan, vahye ve meşru kilisenin kararlarına uygun doktrin ve düşüncelerin tümüne de Ortodoksluk adı verilir.
Hristiyan kiliselerinin üç önemli kolundan biri. Her Ortodoks Kilisesi'nin kendi dili ve gelenekleri vardır, ama hepsi aynı inancı paylaşır. Ortodoks inancı daha çok, Yunanistan, Romanya, Bulgaristan, Yugoslavya , Kıbrıs ve Birleşik Devletler Topluluğu'na üye devletlerde yaygındır.
Başındaki kişiye Patrik denir. Merkezi İstanbul'dur.
Doğu ülkelerini anımsatan, doğu ülkeleriyle ilgili.
XIII.-XX. yüzyıllar arasında Anadolu'da ve Osmanlı İmparatorluğu'nun yayıldığı bütün ülkelerde yazın ve yazışma dili olarak kullanılan, özellikle, XV: yüzyıldan sonra Arapçanın ve Farsçanın aşırı ölçüde etkisinde kalarak Türkçe, Arapça ve Farsçadan oluşan yapay bir dil durumuna gelmiş olan Türkçeye verilen ad.
Osmanlı imparatorluğu sınırları içinde yaşayan herkesi din, ırk ve mezhep ayrımı gözetmeksizin "Osmanlı" sayma düşüncesi.
İçinde birçok bölümün bulunduğu büyük ve süslü çadır. (Otağ-ı Hümayun: Padişah çadır)
Osmanlılar ile Akkoyunlu Devleti arasında Anadolu'da egemenlik kurma mücadelesi bulunmaktaydı.
Akkoyunlu hükümdarı Uzun Hasan Karakoyunlu Devleti'ni yıkarak, Sivas'a kadar gelmişti.
Candaroğulları ve Karamanoğlu beyleri de Uzun Hasan'a sığınmıştı.
1473 tarihinde yapılan Otlukbeli Savaşı ile Akkoyunlu Devleti yenildi.
Bir hükümdar küçük bir küme ya da tek bir siyasal partininsiyasal erki elinde bulundurduğuyönetim biçimi.
Avrupalıların Osmanlılara verdiği ad.
Sanayide, yönetimde ve bilimsel, teknik işlerde insan emeği olmaksızın, işlerin otomatik işleyen araçlarla yapılması.
Buyurma, yönetim ve yaptırma gücü.
Osmanlı ordusunda emekliye ayrılan asker. Emekli.
1618 ile 1648 yılları arasında Kutsal Roma Germen İmparatorluğu içindeki Katolik ve Protestan prensliklerinin birbiriyle mücadelesiyle başladı. Diğer Avrupa devletleri de bu savaşlara karıştı. Fransa, İsveç, Danimarka ve Hollanda ile yapılan savaşları Kutsal Roma Germen İmparatorluğu kaybetti. Fransa bu savaşları kazandı ve gücünü arttırdı.
Oyulmuş figür veya desenler.
Tarihi olaylardan ders almak ve liderleri örnek alarak yönlendirici rol oynamak amaçlanır.
Ulusal birliği ve toplum ahlakını geliştirmek için olayları ve kahramanları ön plana çıkararak anlatır.
Objektiflikten tamamen yoksundur.
Diğer Tarih Terimleri
Terimler Sözlüğü Ana Sayfa
Açıklamalı Tarih Terimleri Sözlüğü